Vertrekplaats Saint-Martin-de-la-Porte

Kerkje Saint-Martin-de-la-Porte

We parkeren onze auto op een kleine parking naast de kerk. Nadat we volledig in onze uitrusting staan kunnen we vertrekken richting Saint-Michel-de-Maurienne zo'n kleine 6km verderop. Ik dacht dat dat een goed stukje ging zijn om eerst wat in te rijden maar het is hier aan de zijflanken van de vallei alles behalve vlak. Gelukkig gaat het na een klein knikje omhoog nog 3km bergaf tot in Saint-Michel-de-Maurienne. Hier steken we de rivier L'Arc over en rijden we de drukke autoroute onderdoor om zo aan de start van de beklimming te komen. Als je de Galibier wil oprijden vanuit het noorden, waar wij vandaan komen, moet je eerst nog de Col du Télégraphe over. Ook al geen simpel ding van zo'n 12km lang.

Profiel Col du Galibier via Télégraphe vanuit Saint-Michel-de-Maurienne

De Col du Télégraphe gaat tot op 1566m hoogte (bijna even hoog als de Mollard van gisteren!) met een constant stijgingspercentage van 7%. Het is een bochtige klim dat tegen de bergflank omhoog slingert door een dichbegroeid bos. Dus veel van de omgeving zou je sowieso niet gezien hebben maar nu met de wolken en mist zie je al helemaal niets. Het komt in ons op dat het ook vandaag weer niets zal worden maar zetten toch dapper onze klim verder. Na 1,5u fietsen staan we al op de top van de Col du Télégraphe. Deze kunnen we in ieder geval al afvinken!

Col du Télégraphe: check!

Tot onze grote verbazing begint het hierboven zelfs al wat uit te klaren. Dus zetten we onze weg verder. We kunnen nu aan een afdaling beginnen van 5km tot in Valloire. Hier moeten we dan even op zoek gaan naar iets geschikt om te eten. We komen uiteindelijk terecht in Salon de Thé, Au Chant du Pain, waar we genieten van een lekkere, dubbele pannenkoek. Deze extra energie zullen we goed kunnen gebruiken. We mogen immers beginnen aan de lange 18km nog tot aan de top. Gelukkig zijn de wolken zo goed als helemaal verdwenen en kunnen we genieten van het zonnetje. Het eerste stukje net uit Valloire is al redelijk steil maar niet al te lang. Daarna zwakt het even af om vanaf dan gestaag omhoog te gaan richting de top. De uitzichten worden met de minuut ook spectaculairder.

'Genieten' van het zonnetje!

Views getting more spectacular!

De weg naar de top is echter nog lang en de stijgingspercentages gaan stilletjesaan al naar de 8%. Tot mijn grote spijt begin ik echter last te krijgen van mijn onderrug. Niet onderaan in het midden, zoals normaal is bij het klimmen als je kracht haalt uit je onderrug, maar meer aan de zijkant. Dus ik vrees dat het komt van de nieren ofzo. Toch te weining gedronken nu de zon volop schijnt? Het lichaam dat op deze hoogte anders begint te reageren? Ik weet het niet. Later zou blijken dat ik serieus verbrand ben van de zon en dat zou deze tegenval kunnen verklaren. Enfin, we rijden op het gemakske verder richting de hemel. Op 8km van de top houden we nog even halt ter hoogte van Plan Lachat waar het even wat vlakker is. De ideale plaats om iets te eten en drinken, van het uitzicht te genieten en wat foto's te nemen.

Bijna met ons hoofd in de wolken

Er zijn slechtere plaatsen om even te pauzeren

We kunnen nu beginnen aan de laatste 8km tot de top waar het bijna niet meer onder de 8% zakt. Ik kom er gelukkig terug een beetje door. Johan heeft echter op deze hoogte, al dik boven de 2000m ondertussen, nog een gelleke genomen en dat zou hem zuur opbreken. Zo mottig als een kriek moet hij deze laatste krachtinspanning nog leveren om tot boven te geraken. De Marc is intussen al bijna aan de tunnel, 1km onder de top, waar een fotograaf staat om uw 'mooie' laatste inspanning vast te leggen. Deze foto's kan je later op een website bestellen maar blijken véél te duur te zijn! Vroeger was hier het einde maar sinds de tunnel eens is ingestort mag je er met de fiets niet meer doorheen. In plaats daarvan 'mag' je nog 1km klimmen aan bijna 10% tot je echt helemaal boven tot op 2642m bent! Amai, wat een klim. Wat een uitzicht ook. We mogen best trots op ons zijn dat we dit allemaal tot een goed einde hebben kunnen brengen.

Alle 3 hebben we het gehaald!

Zicht vanop de top van de Col du Galibier

Vlug onze regenvestjes aandoen want echt warm is het hierboven nu ook weer niet en dan kunnen we aan de lange afdaling beginnen. Het bovenste gedeelte is nog redelijk bochtig en daarbij ook nog eens enorm steil dus toch de nodige voorzichtigheid inlassen. Daarna komen we op een rechter stuk waar je, als je dat wilt natuurlijk, u even kunt laten gaan. De Marc zien we steeds kleiner worden want dit is echt zijn ding hé! Een auto voor hem gaat zelfs even opzij om hem door te laten omdat hij sneller dan die wagen afdaalt. Als dat maar goed komt? Zonder problemen dalen we verder af. We staan dus sneller dan verwacht terug in Valloire waar we opnieuw bij Au Chant du Pain even stoppen om ons op te warmen aan een warme chocomelk. Na Valloire is het terug 5km klimmen tot op de top van de Col du Télégraphe. Spijtig genoeg krijgt Marc nog af te rekenen met een lekke band. Nadat dit kleine euvel is verholpen zetten we onze weg verder. Nu hebben we iets meer uitzicht op de Col du Télégraphe dan deze voormiddag en stoppen nog even voor een foto.

Tussenstop op de Télégraphe bij de terugweg

Vanaf hier is het terug enorm kronkelen tot we beneden zijn in Saint-Michel-de-Maurienne. Alles verloopt echter zonder problemen. Nu moeten we alleen nog terug geraken tot aan onze auto in Saint-Martin-de-la-Porte. En dat blijkt nog een serieuze onderneming te worden. We moeten in deze laatste kilometers nog een echt muureke over waar we niet echt op gerekend hadden. Amai, van nog een onverwachte finale gesproken. Maar hey, ook dit overwinnen we en komen moe maar voldaan toe op de parking na deze zeer lange dag in het zadel. We hebben dik 80km in de benen zitten met daarbij ook nog eens 2820hm.

RouteYou track van de rit naar Télégraphe - Galibier

Note: Normaal was het de bedoeling om morgen onze 4de rit hier te doen naar Col de Chaussy - Col de la Madeleine. Spijtig genoeg was het te slecht weer en hebben we niet meer kunnen fietsen. We zijn zelfs die dag nog met de wagen terug naar huis vertrokken. Toch wel een spijtig einde van deze eerste buitenlandse trip naar het hooggebergte. Volgend jaar hopelijk beter!