Na een goede nachtrust en een heerlijk uitgebreid ontbijt kunnen we vandaag aan een monsterrit beginnen naar de Grand Ballon. Het weer ziet er in ieder geval al goed uit, niet te warm met hier en daar een paar wolkjes. We beginnen deze rit met een inrijstrook helemaal rond het meer om aan de overkant de eerste beklimming van deze lange dag aan te vatten. De klim naar de Col de Grosse Pierre loopt eigenlijk in 2 etages met in het midden de Col de Haut-de-la-Côte en is de perfecte opwarmer voor wat nog zal volgen.

Op de top van de Col de Grosse Pierre

Na deze eerste klim volgt een zeer steile afdaling naar La Bresse. Vermits ik als eerste de afdaling inzet kijk ik tijdens het dalen regelmatig achterom om te zien of mijn kompaan nog volgt. Maar na een scherpe bocht merk ik dat dat niet meer het geval is en besluit ik wijselijk om te stoppen. Ik zie uiteindelijk iemand per fiets van achter de bocht komen maar het blijkt om iemand anders te gaan. Die persoon probeert in zijn beste Italiaans uit te leggen dat mijn fietsgenoot is gestopt! Zouden onze Italia tenues er voor iets tussen zitten? Enfin, ik fiets een beetje terug omhoog en zie dan dat Johan eindelijk op zijn gemakske van achter de bocht komt. Blijkt dat hij zijn fiets niet meer onder controle kreeg door de felle zijwind die in zijn wielen met duidelijk veel te hoge velgen sloeg. De rest van de afdalingen zullen we dus voorzichtig moeten aanpakken. Nadat we La Bresse zijn gepasseerd kunnen we aan de 2de beklimming beginnen. Deze korte maar zeer steile klim gaat naar de Col du Brabant met een mooi uitzicht over La Bresse.

Johan op de steile beklimming van de Col du Brabant

Boven op de top van de Col du Brabant staat een mooi kerkje en kan je als je wil ook iets eten. Wij dalen aan de achterkant de zeer bochtrijke helling af richting Cornimont. Hier voorbij komen we op een splitsing en rijden we via Ventron de lange en dus langzaam stijgende weg omhoog naar de Col d'Oderen, al onze 3de col vandaag!

De Col d'Oderen, één van de langzamere beklimmingen

We gaan langs een zeer leuke afdaling naar Kruth en rijden via Oderen naar Saint-Amarin. Het is al bijna middag en het wordt dus de hoogste tijd om iets te gaan zoeken om te eten. We vinden uiteindelijk een Salon de thé in het dorpje waar we een broodje eten en natuurlijk als dessert een lekkere éclair of sjoeke, zoals wij dat zeggen! Wat we toen nog niet wisten is dat we alle energie nog zullen nodig hebben om deze dag fatsoenlijk door te komen! Nu onze magen goed gevuld zijn kunnen we na een vlakke aanloop langs Moosch vanuit Willer-sur-Thur beginnen aan de lange beklimming van de Col du Grand Ballon.

Profiel Col du Grand Ballon vanuit Willer-sur-Thur

We beginnen eraan in perfecte omstandigheden maar zien na een paar kilometer al donkere wolken vanover de top onze richting uitkomen. Dit belooft niet veel goeds! Uiteindelijk zullen we halverwege de beklimming zelfs moeten gaan schuilen onder een afdak van een huis omdat de regen met bakken uit de lucht valt. Wanneer het een beetje begint te minderen besluiten we onze weg naar de top verder te zetten. Dat het met dit weer ook nog eens gevaarlijk is, zelfs traag bergop, mag Johan bijna aan de lijve ondervinden wanneer een motard vlak voor zijn neus de contole verliest over zijn moto en tijdens zijn val Johan bijna mee neemt! Van een gelukje gesproken! Uiteindelijk halen we de top van deze hoogste col in de Vogezen zonder kleerscheuren. De foto aan het bordje van de Grand Ballon is zuiver voor de statistieken. De glimlach een beetje geforceerd!

Alleen maar voor de statistieken, 2 verzopen waterkiekens!

Normaal zou je van hierboven een fantastisch mooi uitzicht moeten hebben maar dat is vandaag spijtig genoeg niet het geval. We besluiten om ons ook nog even te gaan opwarmen in het restaurantje met een lekkere kom soep, terwijl we onze kleren proberen wat te laten drogen. En we zijn blijkbaar niet de enige gestrande fietsers hier.

Ons even verwarmen aan een lekkere kom soep

En zo geraakt een mens nog eens aan de praat met lotgenoten die deze dag ook enigzins anders hadden willen eindigen. Nu voor hun zit de trip er zo goed als op. Wij daarentegen moeten nog via le Markstein zo'n slordige 30km helemaal de Route des Crêtes (of Route des Américains) afrijden door regen en mist. En daarna volgt nog eens een levensgevaarlijke afdaling via Lac de Longemer terug naar Gérardmer. Gelukkig komen we veilig en wel toe aan ons hotel. Het is ondertussen al ontzettend laat op de avond en Martial staat ons nog doodsongerust op te wachten. Hij had ook de drijgende wolken boven de bergen gezien en zat vol spanning af te wachten wanneer we heelhuids zouden toekomen. We kunnen hier wel spreken van een meer dan heroïsche trip waar we later nog vaak aan zullen terugdenken. Na deze rit van bijna 120km met 2358hm in zo'n omstandigheden verdienen we wel een klein relax momentje in de jacuzzi!

RouteYou track van de rit naar de Grand Ballon