Profiel Passo di Gavia

We beginnen rustig met een lusje door Bormio te trekken om even de benen wat warm te draaien. Na een 4-tal km kunnen we dan aan de eigenlijke beklimming beginnen. De eerste kilometers zijn nog op een vrij drukke baan door verschillende dorpjes met hier en daar een stevig knikje in. In het laatste dorpje mogen we zelfs nog een kasseistrook overwinnen. We zien ook aan de kant van de weg een bord staan met het volgende opschrift: Passo Gavia: aperto - ouvert - open - geöffnet. Oef, hij is open, gelukkig maar, we kunnen naar boven fietsen!

Passo Gavia is open!

Onder het bord hangt er wel een waarschuwing voor dit weekend dat er een fietsevenement is van Haute Route waardoor ze veel fietsers verwachten. Mooi zo dat ze de automobilisten hiervoor attent maken. Wij moeten het vandaag stellen zonder waarschuwing. Maar eigenlijk geen probleem want als we de dorpjes achter ons laten wordt het meteen rustiger. We klimmen langzaam verder omhoog door bossen en weilanden. Het eerste deel van de beklimming is redelijk rechttoe rechtaan zonder al te veel bochten. De percentages zijn nog goed te doen alhoewel er hier en daar een piekje naar 10% in zit.

Ergens halverwege de beklimming

Naar die sneeuwtoppen moeten we!

Na Santa Caterina di Valfurva begint de weg te kronkelen met een aantal bochten kort na elkaar. De klimpercentages gaan gestaag de hoogte in. En de klim krijgt hier ook een totaal ander karakter. Want hoe hoger we nu gaan hoe desolater het landschap wordt. Er zijn totaal geen bomen meer. Zelfs geen weilanden meer te zien. Het wordt ook kouder en de sneeuwmassa dikt aan. Tot we nog alleen maar tussen de sneeuwmuren fietsen. De Gavia doet hiermee zijn grillige naam van in de Giro alle eer aan!

Terwijl wij iets eten mogen onze fietsen ook eens rusten!

Johan vindt het nog best ok!

Ikzelf ben 'excited'!

Richting de top begint het weer enorm te veranderen. Dikke wolken komen onze richting uit en zelfs de mist belemmert het uitzicht. Het Lago Bianco net voor de top langs deze kant van de beklimming ligt er nog lichtjes bevroren bij met pakken sneeuw er rond.

Lago Bianco

Gelukkig vlakt het hier, tijdens de laatste 3km, terug wat af. Uiteindelijk bereiken we de top na net geen 3u fietsen. We zijn blij dat we het droog gehaald hebben. Maar na een paar foto's begint het toch nog te regenen! Hier gaan we niet te lang moeten blijven treuzelen want ik zou graag heelhuids beneden geraken. En als het wegdek helemaal begint nat te worden ben ik eerlijk gezegd niet zo zelfzeker meer voor de afdaling.

Ik heb het gehaald!

Johan ook, maar moet erbij gaan liggen!

Vlug onze regenjasjes aandoen en zo snel mogelijk hier weg voor het weer helemaal omslaat. De eertste kilometers in de afdaling is het toch wel vrij tricky omdat het hier nog redelijk steil is en nu met het natte wegdek best gevaarlijk. Ik stop nog even voor een 'stress'plasje en maak er ineens gebruik van om een laatste keer op deze hoogte het desolate landschap vast te leggen.

Uitzicht richting het dal

Hoe verder we afdalen, hoe groener de omgeving terug wordt. En gelukkig is de baan hier gewoon droog gebleven. Dus kunnen we ons vanaf nu iets relaxer naar beneden laten bollen. We stoppen toch nog even om onze verkrampte vingers terug wat warmte te geven voor we het laatste, rechte stuk richting Bormio aanvatten.

Regendruppels nog op de GPS maar de weg gelukkig droog!

We komen dus zonder verdere problemen droog aan in Bormio. We rijden beneden vlak voor het centrum nog even het water over. Hier zijn de grote hotels gelegen aan de voet van Bormio 2000. We stoppen voor de vitrine van een klein sportwinkeltje. De lieve dame prijst ons een klein maar super handig rugzakje aan voor tijdens het klimmen. Want zoals nu met wat extra kledij alleen maar in de achterzakken gepropt is het ook niet comfortabel klimmen. Dus straks, na het eten, komen we ons deze nog aanschaffen. We rijden tot aan ons hotel en sluiten deze 2de rit af van 56km met ruim 1650hm. Zo deze klepper kunnen we alvast afvinken!

RouteYou track van de rit naar Passo di Gavia