Profiel Passo dello Stelvio

Het is al enorm warm beneden in het dal. Dit gaat een lange en lastige onderneming worden, zoveel is duidelijk. Gelukkig rijden we in het begin van de beklimming nog grote delen in de schaduw. En moeten we ook nog door een aantal tunnels rijden. Bij eentje is het zelfs zo smal dat je er beurtelings door middel van een stoplicht doorheen moet. Ook nog veel natte plekken dus straks in de afdaling opletten geblazen. Als we de tunnels door zijn zien we in de verte de vele bochten kort na elkaar al liggen.

Johan ziet het nog volledig zitten!

Mega uitzicht achter ons over de vallei en tunnels

De vele bochten recht voor ons

De bochten intussen onder ons

We klimmen verder omhoog naar het dak van de wereld. De schitterende panorama's volgen elkaar nu in snel tempo op. Spijtig genoeg ook de motards, scooters, old-timers, race wagens en ander gemotoriseerd gespuis! Bah, van een serieuze domper gesproken. Zo'n mooie beklimming die volledig wordt gedomineerd door stinkende uitlaatgassen van op hol geslagen wacko's die denken dat het hier één groot race circuit is. Er staan trouwens borden met een snelheidsbeperking van 60km/u maar spijtig genoeg rijden er sommigen bijna het dubbele. Pas op, ik ga ze hier nu niet allemaal over dezelfde kam scheren. Er zijn er ook bij die zich wel aanpassen en rekening houden met alle weggebruikers. Soit, wij moeten nog een heel eind afleggen en komen nu op een lang recht stuk met kabbelende beekjes door prachtige weilanden.

Lang recht stuk tussen weilanden

Sacrario militare dello Stelvio

Vanop het Sacrario militare richting dal

Op het einde van het lange rechte stuk tussen de weilanden stoppen we nog aan een militair monument, Sacrario militare dello Stelvio, ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten tegen Oostenrijk. Van hierop heb je ook weer een prachtig uitzicht richting het dal. We komen nu in de laatste fase van de beklimming. Van hieraf kunnen we de top al vrij goed zien maar het blijft maar duren. We komen ook weer in desolaat sneeuwlandschap zoals op de Gavia. We zitten hier dan ook al bijna op 2500m hoogte.

Met mooie opschriften op de weg

Bijna op het dak van de wereld

Een 'klein' sneeuwmuurtje!

Op 3km van de top komen we aan de splitsing waar je ook kan kiezen om naar de Umbrail te rijden maar die laten we nu even letterlijk en figuurlijk links liggen, die is voor straks. Eerst maar eens kijken of we die top van de Stelvio kunnen bereiken. Nog 250hm op slechts 3km. Da's nog een redelijk stevige finale zoals zo vaak bij een mega-klim. We naderen nu echt met rasse schreden de top en horen al het kabaal van de Vlaamse (of is het Duitse) pensen en braadworsten kermis op de top. Hier is het een drukte van jewelste. Niet normaal! Allemaal willen ze precies op hetzelfde moment op deze top staan. Maar we hebben het gehaald en mogen echt wel fier zijn op onszelf.

Only the strong survive!

Or the even stronger!

De andere kant richting Prato

De winkeltjes op de top

Vlug de nodige warme kleding aantrekken, op de top is het toch nog behoorlijk fris, om dan aan de lange afdaling te beginnen. Maar eerst moeten we nog even langs de Pass Umbrail voor de statistieken en het nageslacht! Een klein knikje amper omhoog en je bent er.

Even langs de Umbrail: check!

Op de lange rechte stukken kan je behoorlijk wat snelheid halen. 60km/u maar niet sneller, remember de verkeersborden! Als we aan de tunnels komen toch de nodige voorzichtigheid inlassen want je ziet bijna niets. Plots zien we iemand hard in de remmen gaan met een lekke band vooraan. Je zal het maar voorhebben in volle snelheid! De rest van de afdaling met de vele bochten doen we dus op het gemakske. Het zou stom zijn op de voorlaatste dag nog tegen de vlakte te gaan. Moe maar voldaan komen we iets na de middag toe in Bormio, met 47km en bijna 1600hm op de teller! We hebben alle gekende cols hier in de buurt kunnen doen. We hebben ook elke dag kunnen fietsen. Morgen zien we dan wel wat we eventueel nog kunnen doen.

RouteYou track van de rit naar Passo dello Stelvio