Rit 4: Monasterio de Sant Pere de Rodes
Het is intussen al maandag, het begin van onze tweede week en we gaan dus stilletjesaan de laatste rechte lijn in van onze vakantie. Tijd om nog wat onbekende zaken die op mijn verlanglijstje staan af te vinken. En zo ga ik voor deze 4de rit met de koersfiets terug op verplaatsing. Noordwaarts deze keer richting Rosas om daar de bergen in te trekken. Ik zit dus weer zeer vroeg in de ochtend in mijn wagen en vertrek met het opkomende zonnetje vanuit L'Escala dat nog moet ontwaken. Ik had tijdens ons uitstapje naar het Aquapark van een paar dagen geleden naar Rosas gezien dat ik vanuit Fortià een ideale vertrekplaats gevonden had. Terwijl in L'Escala er nog geen vuiltje (lees: wolkje) aan de lucht was toen ik er vertrok is dat helemaal anders naar mate ik meer noordwaarts rij. Zeker als ik de drukke autoroute verlaat en op de kleine wegjes tussen de velden kom richting Fortià komt er meer en meer mist opzetten! Ik parkeer mijn wagen op een pleintje onder de bomen maar begin er toch aan te twijfelen of ik deze rit wel tot een goed einde kan brengen. Je ziet amper 20m ver, een lichtsetje zou hier niet misstaan hebben! Omdat ik nog eerst een heel stuk vlak tussen de velden moet zet ik toch behoedzaam mijn weg verder in de hoop dat de mist seffens nog wel zal wegtrekken. Maar als ik na een 40-tal minuten fietsen in Vilajuïga toekom, waar de start van deze klim ligt, is er nog steeds veel laaghangende mist.
Profiel Alto de Sant Pere de Rodes vanuit Vilajuïga
Als ik dit dorpje door ben loopt het de eerste 2km nog zachtjes, valsplat omhoog. Daarna gaat het ineens naar 7 à 8 % en kan het echte klimmen beginnen. Maar spijtig genoeg nog steeds met weinig zicht op de omgeving omdat de mist hardnekkig tegen de bergflanken blijft plakken.
We klimmen omhoog maar naar waar weten we nog niet?
Ik hoop maar dat ik boven toch nog iets van de omgeving kan zien. En gelukkig, naarmate ik hoger klim, begint de mist te minderen en kom ik boven de wolken uit. Nu kan ik eindelijk een beetje van de omgeving zien. En met de laaghangende wolken levert dit nog best mooie plaatjes op!
Eindelijk, de zon komt erdoor!
Boven de wolken uit
Het heeft wel iets met dat donsen tapijtje!
Als ik dan bijna helemaal boven ben vlakt het wat af. De mist en wolken zijn hier ook volledig weg. Een Spaanse fietser die van de andere kant komt zegt dat het daar helemaal opgeklaard is. Dus zet ik mijn weg verder op zoek naar dat 'Monasterio'! Ik moet hier even de hoofdweg voor verlaten en kom op een klein betonbaantje. Gelukkig staat alles goed aangeduid en kom ik na 1,5u fietsen toe aan de ingang van het Monasterio de Sant Pere de Rodes.
Het kleine betonbaantje richting het Monasterio
Ingang van het Monasterio de Sant Pere de Rodes
Ik had graag eens binnen gaan kijken maar het zal nog te vroeg geweest zijn vermits de deur nog gesloten was. Dus zet ik mijn weg verder langs de andere kant van de helling. Hier kan je helemaal naar beneden afdalen tot aan de kust en de baai van El Port de la Selva. Maar vermits deze kant duidelijk veel steiler is, het wegdek er heel slecht bij ligt en de zon hier ook nog eens volop schijnt besluit ik maar een stukje af te dalen. Een paar foto's van de baai en de omgeving zullen voor nu voorlopig moeten volstaan!
Heuvelachtig en steil deze kant
De baai van El Port de la Selva
De rest van de kustlijn
Dus maak ik halverwege de afdaling rechtsomkeer en mag ik aan deze steile kant beginnen in volle zon. Pff, geen makkie dit! Vanuit de diepte komt er iemand van achter mij mij voorbij gestoken op een mountainbike! Een elektrische weliswaar! Ik dacht al bij mijzelf, ben ik nu echt zo slecht? Langs deze kant heb je wel nog een mooi uitzicht op het Monasterio en stop dan maar voor een paar foto's en even iets te drinken.
Mooi zicht op het Monasterio
Iets hogerop Castillo de Verdera
Ik blijf nu hierboven op de hoofdbaan en vervolg mijn weg verder naar de top vanwaar ik daarstraks in de dikke mist naar hier ben geklommen. Daar is nu niets meer van te merken en kan ik eindelijk eens duidelijk de omgeving zien waar ik deze ochtend omhoog ben gereden. Een heel ander zicht zo zonder die wolken.
De aanwijsborden, daarstraks compleet gemist door de mist!
De afdaling, gelukkig niet meer gesluierd in de wolken
En zo kan ik veilig deze mooie afdaling doen terug naar Vilajuïga. Vandaar rij ik gewoon via dezelfde weg als deze ochtend terug tot in Fortià waar mijn wagen nog lekker in de lommerte onder de bomen staat. En zo heb ik weer een totaal andere streek kunnen verkennen hier. Deze 4de rit is goed voor 56km en 1080hm.
RouteYou track van de rit naar Sant Pere de Rodes
Maak jouw eigen website met JouwWeb