Alle 2 perfect in cadans!

Ikzelf met mijn eigen in balans! 😆

In Saint-Savin slaan we rechtsaf en komen op de weg van de beklimming naar Lac d'Estaing. Deze blijven we echter niet helemaal volgen zoals gisteren maar nemen ergens halverwege een zijbaantje. Hier mogen we nog even een langer steil stuk overklauteren om dan uiteindelijk via Bun terug op de hoofdbaan vanuit Argelès-Gazost richting Col du Soulor uit te komen. Deze volgen we een klein stukje tot in Aucun van waaruit de echte beklimming van de Col de Couraduque begint. Alhoewel we tot nu toe ook al bijna 15km 'redelijk' bergop aan het rijden zijn!

Profiel Col de Couraduque

Zoals je kan zien op het profiel van hieruit iets meer dan 6km lang aan redelijk stevige stijgingspercentages. Hier spijtig genoeg zo goed als geen schaduw meer dus dat wordt werkendag! Je hebt op deze beklimming steeds een heel mooi uitzicht over de vallei richting de Soulor met de hoge met sneeuw bedekte bergpieken op de achtergrond. En ook redelijk veel haarspeldbochten. Ik besluit dan ook in het begin van de beklimming een paar keer te stoppen om enkele foto's te nemen.

Haarspeldbochtje!

Vallei richting de Soulor

Mijn 2 fietsmakkers hebben niet op mij gewacht en zijn op hun gemakske doorgereden. En omdat het hier zo'n kronkelige beklimming is zie ik ze telkens na een volgende bocht terug uit mijn gezichtsveld glippen. Wat ik ook probeer ik krijg ze maar niet genoeg in mijn vizier en nader ze precies voor geen meter. Tot ik ze dan halverwege de beklimming net na een bocht op een langer recht stuk toch zie rijden. Ik denk, yes, nu ga ik er wel naartoe kunnen fietsen. Maar dan, tot overmaat van ramp, komen er net na hun een grote kudde koeien van de wei de baan op. Er is geen doorkomen meer aan voor mij en kan alleen maar wachten tot die grote meute gepasseerd is. Ik maak dan maar ineens van de gelegenheid gebruik om dit toch wel fascinerend schouwspel vast te leggen. Er is geen persoon in de buurt om deze te begeleiden! Je hebt 1 'leider' met een koeienbel rond zijn nek en de rest volgt die gewoon blindelings. Echt maf is dit. Hier enkele foto's en filmpjes!

Na dit lange maar unieke oponthoud kan ik het al helemaal vergeten om die mannen in te halen. Dus rest er mij alleen nog maar op mijn eigen tempo rustig de beklimming af te werken. Als ik dan 'uren' later eindelijk boven kom staat Johan mij al vol ongeduld op te wachten. Ze hebben blijkbaar nog even op mij staan wachten maar omdat ik maar niet kwam opdagen en ze bijna helemaal opgevreten werden van de insecten konden ze niet anders dan doorrijden. Als ik ze over mijn onwaarschijnlijk avontuur vertel met de koeien kunnen ze dat maar moeilijk geloven. Gelukkig had ik de bewijzen ervan vastgelegd! 

Mijn aankomst op de top van Col de Couraduque!

De kronkelige beklimming

Het uitzicht op de top

Ik had graag ook nog een foto genomen vanop een terras waar je iets kon drinken. Maar die onbeschofte boer joeg mij al onmiddellijk weg nog voor ik iets kon zeggen. En plaatste meteen enkele parasols zodat ik al zeker mijn fiets er niet kon plaatsen. Awel, als het zo zit dan zijn we hier ook maar direct weg en gaan we er al zeker en vast niets drinken. Dus dalen we gewoon op het gemakske terug af tot in Aucun. Hier kunnen we iets voorbij de kerk onze drinkbussen vullen en besluiten we, omdat het nog redelijk vroeg is, om ook nog de beklimming van de Col du Soulor erbij te nemen. Als we bijna aan de voet van het steile gedeelte van de echte beklimming komen in Arrens-Marsous zien we nog een leuk terrasje van L'Apistomaque. Veel beter dan boven op de Col de Couraduque, lekker in de schaduw, even onze dorst lessen met iets fris. Amai, dat heeft gesmaakt. Nu kunnen we perfect aan de steile 7km naar de top van de Col du Soulor beginnen. En vermits het ondertussen al bijna middag is en de zon knal in het zenit staat is dit toch nog een hele opgave. Maar wanneer de top dan eindelijk in het zicht komt moeten die 2 'charels' bij mij zich persé bewijzen. Om ter eerst naar de top persen ze er op't laatste nog een sprintje uit. Goed zot met deze temperaturen. Ik laat het echter niet aan mijn hart komen en kom ook moe maar voldaan toe. Het is hier weeral een 'beestige' boel net zoals vorige keer. Nu zijn de uitzichten toch nog iets spectaculairder met de knalblauwe lucht.

Yep, mijn vrienden zijn terug aanwezig!

Uitzicht op de top

Richting de Col d'Aubisque

Mijn laatste selfies?

Ondertussen is het middaguur weeral gepasseerd en hoog tijd om iets te gaan eten. Hierboven op de top is het ons iets te druk dus dalen we even af. En zo gaan we iets eten bij Le BistroSoum waar de schapen naast ons staan te grazen. Tijd voor een lekkere slaatje van ham met meloen. Dat gaat smaken.

Fris, lekker en gezond!

Schapen staan naast ons te grazen

Hierna rest er ons alleen nog maar de lange afdaling goed te doorkomen tot in Argelès-Gazost. En zo komen we nu definitief aan het einde van deze wondermooie maar ongelooflijk warme fietsweek in de Pyreneeën. In het centrum gaan we nog even iets drinken op het pleintje onder de bomen bij Bar d'Azun. Ik laat mij zelfs verleiden voor een lekkere, frisse Belgische pint. We hangen onze fietsen letterlijk aan de haak!

Onze fietsen letterlijk aan de haak gehangen

C'est fini!

Hier komt het besef weer dat het nu echt gedaan is. Deze laatste rit was uiteindelijk nog goed voor 62km met 1737hm. Het is mooi geweest. En het is goed geweest. Pyreneeën: jullie waren fantastisch!

RouteYou track van de rit naar Couraduque - Soulor